Kumite

Kumite - czyli wszystko co powinieneś wiedzieć o walce

Pierwotnie walka w karate była konfrontacją na śmierć i życie, takie bowiem były realia, w których karate powstawało i takie życiowe potrzeby przed nim stawiano. Nie było więc w tej walce żadnych ograniczeń typu strefy wyłączonej z ataku, zakazanych uderzeń czy markowania ciosów i wydaje się to być naturalne, jeśli zważyć, iż napastnik, przed którym bronił się adept karate musiał być co najmniej skutecznie obezwładniony, by swego ataku dalej nie kontynuował.

Jiu-kumite (wolna walka) jest najbardziej zaawansowaną formą karate – jego esensją. Twarz, szyja, kręgosłup, genitalia, stawy kolanowe są wyłączone jako cel ataku. Jest to logiczne jeśli zważyć, iż w Kyokushin stosuje się – na odpowiednim szczeblu przygotowania zawodników – pełen kontakt. Na wysokim stopniu zaawansowania, pomiędzy równymi pasami ciosy i kopnięcia muszą zbliżać się do celu. Wysoki stopień kontroli ciosów i bloków jest niezbędny, w celu zabezpieczenia się przed kontuzjami, dlatego najwyższe pasy wprowadzają niższych stopniem w wolną walkę i kontrolują nadmierną agresję niektórych, chcących wykorzystać w walce swą przewagę.

Istnieje duża różnica między walką Budo Karate (w Dojo), a zawodami sportowymi. W praktyce okazuje się, że zawodnik osiągający sukcesy sportowe niekoniecznie musi być dobry w wolnej walce. Nie należy zapominać, że powinno się dążyć do szczytu umiejętności w karate, którym jest walka Budo Karate, a także doskonałość – pozwalająca na walkę, niezależnie od rodzaju przepisów. To właśnie dzięki temu tak wielu zawodników Kyokushin odnosi sukcesy w formule K-1.

PRZEPISY

Kumite, czyli walka, odbywa się na kwadratowej półtwardej macie o bokach 8 metrów. Walka jest oceniana przez czterech sędziów liniowych i sędziego maty prowadzącego walkę, każdy z pięciu sędziów dysponuje jednym głosem.
Czas walki
Kumite trwa 3 minuty. Jeśli po tym czasie walka jest nie rozstrzygnięta, następuje dwuminutowa dogrywka. Jeśli dogrywka nie przyniesie rozstrzygnięcia, zwycięzcą ogłasza się zawodnika lżejszego, pod warunkiem, że różnica w wadze jest większa niż 5 kg. Jeśli waga nie może rozstrzygnąć o zwycięstwie, zwycięża ten zawodnik, który złamał większą ilość desek (test Tameshi-Wari).
Techniki zabronione.
Zabronione są jakiekolwiek ataki na głowę, twarz i szyję przeciwnika przy zastosowaniu otwartej ręki, pięści lub innej części ramienia. Z wyjątkiem nadzwyczajnych sytuacji, takie zachowanie wiąże się z automatyczną dyskwalifikacją zawodnika. Zabronione jest także kopnięcie w krocze, szturchanie lub uderzenie głową, kopnięcia w jakąkolwiek część stawów kolanowych i kopnięcia kolanem podczas przytrzymywania głowy lub szyi, uderzeniem łokciem w jakąkolwiek część pleców przeciwnika, uderzenie lub kopanie przeciwnika, który jest przewrócony (chyba, że kopnięcie lub uderzenie następuje natychmiast po wykonaniu techniki, po której przeciwnik przewraca się, lecz w tym wypadku jakikolwiek kontakt jest zakazany), wykonywanie ataku leżąc na macie po powaleniu przez przeciwnika na matę, chwytanie i przytrzymywanie przeciwnika za Dogi (strój), jakiekolwiek techniki lub czyny, które zostały uznane przez sędziego maty za nieprzepisowe.
Ostrzeżenia.
Zawodnik może otrzymać ostrzeżenie za powtarzając się cofanie przed walką, lub opuszczanie pola walki, popychanie przeciwnika przy użyciu otwartej dłoni, ciągłą niesubordynację lub naruszenie przepisów. 

TAMESHIWARI

Każdy zawodnik musi złamać minimum dwie deski przy zastosowaniu czterech różnych technik:
- przód pięści (Seiken)
- dłoń nóż (Shuto)
- łokieć (Hiji)
- stopa nóż (Sokuto).
Zawodnik może próbować złamania większej ilości desek niż wymagana, lecz jeśli próba nie powiedzie się, powinien otrzymać jeszcze jedną szansę na złamanie wymaganej ilości desek. Jeśli przy wykonaniu drugiej próby nadal nie może złamać wymaganej ilości desek, nie otrzymuje punktów. Podczas każdej rundy zawodnik może dwukrotnie podjąć próbę złamania desek.
Deska - z drewna sosnowego lub świerkowego - ma wymiary 33 x 24 x 2,5 cm.

Jak walczyć w KUMITE
Oto co mówił o jiyu -kumite Masutatsu Oyama: "Karateka musi zdawać sobie sprawę, że wchodzi teraz w najtrudniejszą fazę treningu i że musi być zdolny do skupienia swej uwagi na wielu aspektach - w tym samym czasie. Na przykład musi być zawsze świadom najbardziej drobiazgowych szczegółów dotyczących przeciwnika, jego sposobu oddychania, stylu ataku i obrony, jego równowagi, szybkości ruchów i momentów, kiedy jest najbardziej odsłonięty i niezabezpieczony przed ciosem. Oczywiście w tym samym czasie trzeba się koncentrować nad własnym planem obrony i ataku".
W swej fizycznej manifestacji karate jest przede wszystkim systemem walki bez broni, a wysoki stopień doskonałości w wolnej walce jest tutaj celem.
Doskonałość w wolnej walce nie może być osiągnięta tylko przez udział w niej.
Dokładne zrozumienie podstawowych technik i precyzyjne opanowanie kata, są niezbędne przed przystąpieniem do walki, umożliwiają bowiem doskonałą kontrolę ruchów ciała i zachowanie równowagi podczas wykonywania technik. Wiele godzin ciężkiej pracy należy poświęcić na trening podstawowych technik i doskonalenie kata.

A oto zasady które pomągą szybciej opanować trudną sztukę kumite:

• Nigdy nie powinno się cofać po linii prostej.
• Nigdy nie należy stać w jednym miejscu. Zawsze należy się poruszać. W ten sposób utrudniamy atak przeciwnikowi.
• Wymuszenie zmiany kierunku. Nigdy nie należy dopuścić do ataku przeciwnika dokładnie na cel. Zawsze należy wymusić zmianę kierunku ataku, aby zminimalizować jego siłę
• Z przeciwnikiem należy walczyć w taki sposób, jak on walczy z nami. Trzeba mu pokazać, że jesteśmy od niego lepsi na każdym poziomie. Dzięki temu stanie się on mniej pewny swoich umiejętności.
• Należy spowodować, by przeciwnik ustawił się tak, jak my chcemy. Można to osiągnąć po uprzednim sprawdzeniu jego reakcji. Później bazując na wyniku, ustawić przeciwnika w wybrany sposób stosując odpowiednio techniki uników i zmyłek. Następnie można przejść do knockoutu.